سی بوشهر
سی بوشهر ( از دکتر سید جعفر حمیدی )
سی بوشِر هیچکه دِلش مثل مو غمگین نبیده
دل هیچکی مثِ مُو , یه کاسه ی خین نبیده
بخدا وختی که فکرش می کُنم , تَش می گیرُم
هیچکه دردِش مثِ مو , اینهمه سنگین نبیده
اُوِ دِریاش که میگِن شورِن و خِرّه نِمِکن
سی مو مثل شِکِرن , شیرین تر از این نبیده
تو کیچه پس کیچه هاش , وختی که تیفون می پیچه
هیچ غُناهِشتی ایجور دلکش و شیرین نبیده
اَی صِدُوی غِرّه طراقاش شُو بارونی خِشِن
ازو خَش تر بخدا , تاچین و ماچین نبیده
خیلی شهرا نبیده , وختی که بوشِر بیده تِش
مث بوشر زیتَرا شهری خوش آئین نبیده
اگه حالا ایجورِن , غربت غم تو دِلِشن
زیتَرا مثل حالا , اینهمه دل خین نبیده
تُوسّوناش اگه گرمِن , مِگه تخصیر خوشِن
اُو هواش ایجورین , بیخودی همچین نبیده
تو زمسّون عوضش مثل بهارن زمیناش
هر کجا سیل می کنی , بی گل و نسرین نبیده
سی چه میگین کیچه هاش اُوشُلی و پر سَبَخِن
کیچه هاشَم بخدا , ایجور که میگن نبیده
پس اَفتو که بری دل سی بوشِر پر می زنه
خاک هیچ جُوی دیگه دامنگیر و سنگین نبیده